Vrijdag 18 april: Mekong Delta

Deze morgen moesten we heel vroeg opstaan: kwart voor zes. Want om 7 uur staat Nick aan de lobby. We nemen direct een boot die weer alleen voor ons bestemd is, en we varen naar de drijvende markt  op de Mekong.

We hadden dit gisteren al eens in het heel klein gezien, en ook op tv (Beroepen zonder grenzen). Maar nu eens in het echt. Een groot aantal bootjes ligt er vol met allerlei eten, meestal maar 1 product, maar dan wel een boot vol: meloenen, ajuin, kool, wortelen, ...... Aan een stok hangt het product dat die boot verkoopt.
Rond de verkoopboten varen de klanten, in  kleinere boten. De meerderheid koopt hier in om ergens op een andere markt verder te verkopen, want zij laden hun bootje dikwijls ook met heel veel de zelfde waren.

We varen rond en door de markt, om daarna  in een zijarm aan te meren. We gaan een toertje fietsen aan de oever van een van de armen van de Mekongdelta. Jos heeft alles geregistreerd op de GPS, want we willen wel eens weten waar we precies waren. We fietsen op een smal straatje, tussen de bananenstruiken, palmbomen, bamboe, ...

 

We stoppen aan een fruitkwekerij, en krijgen (?) fruit om te proeven: bananen, papaja's, mango, ananas, jackfruit(?). Vietnamees drakenfruit (Blue Dragon) en drakenoog waren er, maar hebben we niet gekregen.

Na de rit varen we terug naar het hotel met de boot, even opfrissen en dan een lange rit van 4 uur naar HCM. Onderweg eten we ergens in een wegrestaurant. Nick wil Jos nog eens overhalen iets met slangen te nuttigen: gedroogde slang, maar Jos vond dat de jenever met slang voldoende was geweest.

Net voor HCM krijgen we nog wat tips om de rest van de dag of morgen nog te doen: goede gids gehad.

In Vietnam is in februari de eerste Mac Donalds geopend. Die willen we eens proberen, ook kwestie van een zachte overgang naar ons eten te hebben. We wandelen door het drukke HCM naar de MD, maar hebben wel ons leven moeten wagen om een straat over te steken. Die MD is een succes: er is een aanschuifrij zoals bij het inchecken op de luchthaven, of in een pretpark. Het eten is er zoals elke MD in de hele wereld. Maar blijkbaar wel heel goed, want in een andere hamburgertent, vlak ernaast, zit geen kat.

Terug  in het hotel nemen we nog een duik en kaarten wat aan het zwembad: Hoang heeft enorm veel geluk bij het delen.

Nog een doucheke en dan zit onze laatste volledige dag Vietnam erop. Morgen komen ze ons om half vijf ('s avonds) oppikken voor de lange vlucht naar huis. We snakken naar de paaseitjes.

Volgende weken zullen we nog veel plezier aan de naverwerking van deze reis hebben. We hebben zo'n 2000 foto's of filmfragmenten.

Morgen geen blogske, want dan zijn we onderweg, en hebben misschien geen wifi. 

Tot ziens

Donderdag 17 april: Mekong delta 1

Vandaag pikt de gids ons op om 9h00. We moeten wel de kamers verlaten en uitchecken omdat we 1 nacht niet in dat hotel slapen, maar in Can Tho, in de Mekong delta.

De gids heet Nick maar dat zal wel anders geschreven worden.

Van HCM is dat ongeveer 3 uur rijden. De wegen zijn veel verbreed sinds 2001, toen we hier ook waren. Onderweg stoppen we op een plaats waar veel toeristen die dezelfde weg afleggen, ook even de benen strekken.

In Cai Be stappen we in een bootje met dak. We hebben een boot voor ons alleen: zes stoelen.  

We varen door op de Mekong rivier die op het einde veel armen heeft en dus een delta vormt.

Aan de oevers van die rivier leven ook mensen.

 

Soms leek het alsof we in Antwerpen op de Schelde vaarden.

We stoppen verschillende keren. De eerste stop is een bezoek aan een familiebedrijfje waar ze rijstpapier, rijstkoeken (met gepofte rijst), kokossnoepjes, rijstjenever, … maken en natuurlijk verkopen. We mogen alles proeven. Ook de rijstwijn: vrij sterke jenever. Wanneer we willen vertrekken krijgt Jos nog een prachtaanbod. Een kans die je niet elke dag krijgt: wijnjenever drinken waar gedurende 100 dagen een slang in gezeten heeft (en nog in de fles  zit.) Het gedacht is erger dan de drank.

De volgende stop is een bezoek  aan een drankgelegenheid waar we konden “genieten” van lokale muziek. Eerst dachten we dat de gids de cicaden bedoelde  (een soort boomkrekel dat nog veel meer lawaai kan maken.) Maar het was een groepje traditionele muziekanten die liedjes zongen die vergelijkbaar zijn met die van het waterpoppentheater. Sommige liedjes waren zelfs hetzelfde. We kregen er thee  en fruit: banaantjes, watermeloen, waterappel, drakenoog en nangka. Er lag ook durian, of Vietnamees stinkfruit, maar dat kregen we niet.

Zelfs onzegids zong een liedje ( O Sole Mio, maar dan veel te laag.) Wat je toch al moet doen voor extra fooi.

 

Dan stopten we om te eten. Vis die ze ter plaatse rolden in rijstpapier tot springrolls. Verder nog gefrituurde springrolls, gamba’s, rijst en soep met soepvlees. Het eten viel dit keer niet erg in de smaak. Alleen Hoang zal binnenkort heimwee hebben naar het Vietnamese eten.

Na het eten een bezoekje aan een steenbakkerij: de klei komt van de streek, de brandstof van het kaf van de rijst. Je ziet veel boten die vol liggen met het kaf van de rijst.

 

Dan stappen we van de boot en gaan met het busje naar het hotel in Can Tho.  We hebben geluk: normaal is het enkel kamer en ontbijt, maar we krijgen het avondeten ook. Hopelijk valt het mee, want veel hebben we vandaag niet gegeten. Het middageten was niet zo denderend.

Er blijkt een uitgebreid buffet te zijn, maar niet overdreven lekker. Er waren we heel luidruchtige jonge gasten die iets te veel te veel gedronken hadden.

Nog een kleine wandeling in de stad, een potje kaarten op het dakterras van het hotel en in de kamer, en dan gaan we vroeg naar bed. Morgen gaan we om 19h00 het bootje in voor een bezoek aan de drijvende markt op de Mekong. Dus opstaan om half zes. (Dat is vakantie!!!!!?) 

Woensdag 16 april: Ho Chi Minh en tunnels van Cu Chi

Vandaag konden we iets langer blijven liggen, want de taxi met gids naar Cu Chi komt pas om 10h00. Dus half negen en een rustig ontbijt.

Cu Chi is een dorp 60km van HCM waar er tijdens de Vietnamoorlog tunnels gegraven werden door de guerrilla. De gids legt tijdens de rit de geschiedenis van Vietnam uit. Hij is duidelijk minder Amerikaans gezind dan de gids die we in het Noorden hadden. Die was blij met de meer Westerse ingesteldheid van het land.

In Cu Chi krijgen we eerst een zeer anti-Amerikaanse propagandafilm van de oorlogstijd en dan speciaal over de tunnels en de dorpen rond de tunnels. Ze hebben het heel veel over de Vietcong tegen Amerika, en niet tegen andere Vietnamezen, die geholpen werden door de Amerikanen.
Dan kregen we allerlei uitleg hoe de Vietnamezen de Amerikanen bestreden: bommen en mijnen maken met niet-ontplofte VS-bommen, vallen maken met pinnen, (zeer creatief), de camouflage van de tunnelingangen, omgekeerde sandalen. En dan nog gedetailleerd hoe ze de tunnels moesten graven, zonder dat de vijand de locatie kon ontdekken.
We mochten ook enkele tientallen meters in de tunnels gaan (kruipen). Zeer smal, en dan zijn ze speciaal voor de toeristen 30% verbreed. (Er zijn tunnels voor Aziatische toeristen en scholen die niet aangepast zijn.)
Nu weten de kinderen ook eens iets van de minder positieve gebeurtenissen in hun land. We hebben het daar tot nu toe nog niet veel over gehad. (Net omgekeerd als bij ons: wij kenden Vietnam enkel van de oorlog en het positieve pas later.)

 

Terug in HCM vonden we dat we iets te veel anti-Amerikaanse verhalen te horen kregen, en moesten we dit compenseren met een lunch in de Kentucky Fried Chicken.

Het regenseizoen komt eraan, want de eerste regenbuien zijn er.

De rest van de namiddag werd er gezwommen en gekaart in het hotel. En om het helemaal te compenseren: broodjes van de Subway.

Voor de rest is het valiezen pakken voor morgen: tweedaagse in de Mekongdelta.


We zijn nu al enkele dagen in HCM en kunnen enkele verschillen zien tussen het Noorden en het Zuiden. In het Zuiden
* rijden ze gedisciplineerder
* lijken de mensen afstandelijker
* is het meer westers
* zijn er ook dikke Vietnamezen
* rijden nog meer brommers (6miljoen in HCM)
* verschillen de prijzen niet veel van de onze
* ...

Dinsdag 15 april: Ho Chi Minh (weeshuis Hoang)

Vandaag stond de eerste dag HCM op het programma.

Om 10h00 werden we verwacht op het weeshuis van Hoang, dat had iemand voor ons geregeld. We moesten naar zuster Lucienne vragen. Maar daar aangekomen, was precies niemand op de hoogte. Er was maar 1 persoon aanwezig die heel gebrekkig Frans kon en geen Engels. Zuster Lucienne was met toekomstige adoptieouders ergens in een of ander hotel, maar die zou terug komen.

Helemaal anders dan bij Hanne, waren de aanwezige verzorgsters niet geïnteresseerd in ons bezoek. Er was wel iemand die dacht zich Hoang te herinneren, maar die kon toen normaal nog geen verpleegster zijn. Misschien was zij het meisje dat met Hoang speelde. Maar we zijn haar naam thuis vergeten, en hebben ook de foto die we hadden niet meegenomen. Spijtig. We wilden het vragen of zij dat kon zijn, maar we kregen het niet uitgelegd. Bij de rondleiding mochten we geen foto's nemen.

Om iets voor 12 zijn we dan maar vertrokken. Een tegenvaller.

Namiddag stond een rondwandeling in HCM op het programma. In de overdekte markt van Ben Tanh klampen ze ons aan om hun waren te verkopen. Ze zouden bij manier van spreken ons de T-shirts aandoen. Er staat overal "fixed price" maar bij portefeuilles kon 380000 dong wel 300000 worden.

Verder gaan we langs de het stadhuis, de kathedraal, het postkantoor, enkele winkels, ...  Hier in de stad rijden ze zoals we gisteren zagen echt gedisciplineerd, maar het blijft zeer druk zoals gisteren avond tijdens het spitsuur.

We beseffen dat we hier in deze stad na vandaag ons geen anderhalve dag meer kunnen bezig houden en we reserveren een uitstap naar Cu Chi.

Even verder blijkt dat het onmogelijke kan. In HCM wonen 10 miljoen mensen. Niemand weet hoeveel toeristen en zakenlui hier verblijven. Toch komen we aan een hotel Jos Maes tegen: iemand van de volleybal van Geel. We babbelen even in de lobby van zijn hotel.

We wandelen terug naar ons hotel, en zwemmen er in het zwembad. Daar ware Nederlanders die na wat navragen het zelfde programma als wij volgden. Op Sapa na. Mar ook met dezelfde hotels. Ze hadden de reis via hetzelfde reisbureau geregeld. 

We hebben geen zin in eten buiten het hotel en blijken de enige die hun restaurant gebruiken.

Naderhand kaarten we nog wat.

Morgen een nieuwe dag.

Maandag 14 april:Hoi An naar Ho Chi Minh

Vandaag staat in het teken van de verplaatsing naar Ho Chi Minh City, of Saigon.

Nog voor het ontbijt brengen we de gehuurde fietsen terug.

Na het inpakken wordt het een voormiddag poolen: ofwel in the swimmingpool, ofwel poolbiljart. Of een kaartspel.

Om halftwee pikken ze ons op voor de transfert naar de luchthaven. Nu zien we op klaarlichte dag wat ze allemaal hier langs de zee aan het bouwen zijn, of gebouwd hebben.

De vlucht naar HCM verloopt bij het dalen schokkend, terwijl we door de wolken dalen.

De taxi liet lang op zich wachten. We moesten wat heen en weer bellen, en een uur te laat was de taxi er. Er was verkeersopstopping. We zien snel dat dat best kan. Nog veel drukker dan Hanoi, maar de wegen zijn breder, en ze rijden meer gedisciplineerd. Oversteken gebeurt als het verkeerslicht op groen springt. Misschien zien we morgen terug andere stijlen.

Het hotel is een chique hotel, met een zwembad op de 14de verdieping. Het is hier op het eerste zicht heel westers. We eten in de Pizzahut. It's the same all over the world. We zien hier voor het eerst een familie dikkere Vietnamezen (deden fastfoodtocht want hadden een ballon en happymealbox van Mc Donalds bij)

We proberen nog een winkel te vinden, waar we cadeautjes voor het weeshuis kunnen kopen. Maar er is in deze regio enkel nog een heel chique winkelcentrum open: je waant je gewoon in Parijs, Londen.
Ook de prijzen zijn niet Vietnamees, gewoon onze prijzen. Eigenlijk heel erg om zoveel contrast te zien in 1 land. Waarschijnlijk gaan we morgen de tegenstellingen zien, vlak naast elkaar. 

Zondag 13 april: Hoi An

Vandaag een 2de dag Hoi An
Planning: een fiets huren voor 1 dag aan 1$ per fiets, en daarmee naar het centrum, het strand en een geleide fietstoer doen.

Na het uitgebreid ontbijt, huren we inderdaad die fiets. Er waren er maar 4 beschikbaar. 1 tekort dus, maar dat zal een Vietnamees nooit zeggen. Een later komt de 5de fiets van de concurrentie er aan. We laten er ook onze was doen. ook 1$, nu per kg. Alles kost 1$.

We verkennen het centrum van Hoi An als het licht is, en kopen er nog wat souveniertjes.


Even terug naar het hotel zodat de jongens en Petra zich kunnen klaar maken voor het strand, en Hanne en Jos voor de geleide tocht door het platteland.  Normaal wordt dit gratis verzorgd door studenten die zo hun Engels leren, maar blijkbaar niet op zondag. Dan ook maar strand.

Daar hangen we nog maar eens de toerist uit: parasailen. Dit als vervanging van de gemiste "palmenmarkt".

Een kleine hap, want na dat ontbijt en de warmte hebben we niet zo veel honger.

Hoang en Anton gaan in het zwembad, terwijl de rest met de fiets de  tocht onderneemt onder leiding van gids Jos. We rijden nu helemaal tussen de rijstvelden en de visvijvers. We vonden een waterbuffel waar hij/zij thuishoort.

Nog even nachtzwemmen (dat kan al vanaf 6uur, want dan wordt het donker), en dan terug naar het centrum. Er is geen licht aan deze avond. Het is volle maan, en dan wordt er gefeest met de lichten uit.

We eten ergens, vrij lang, en rijden naar het resort. Net te laat om te volgen via de internetradio dat Terpstra Parijs-Roubaix gewonnen heeft. Misschien kunnen we dat morgen op een of ander scherm toch nog zien, zoals de Ronde vorige week.

En zo is de 2de dag Hoi An alweer gedaan.

 

 

 

 

Zaterdag12 april: Hoi An

Vandaag en morgen een heel andere vakantie: zon, zee en strand.

Hier moet je dus ook niet om half zeven opstaan, maar uitslapen tot half negen. Even later zien we echt hoe dit resort eruit ziet: zeer mooi, en prachtig uitzicht als we de gordijnen openen. Gisteren bij aankomst was het te donker.

 

 

 

Het uitgebreide ontbijt is echt uitgebreid. We doen het rustig aan tot ze ons om 10h00 vriendelijk wegsturen. Dit is niet direct onze stijl van vakantie, maar het bevalt ons wel.

Insmeren tegen de zon, en met de shuttle naar het strand. Op de bus een familie Australiërs die hetzelfde meemaken als wij. Het is een blanke met een Maleisische: zij worden ook overal aangesproken met een de wijsvinger naar de Aziatische: "Vietnaam?"

Het strand is er een zoals in de boekjes, met palmbomen, proper zandstrand en een propere zee.

De kinderen al snel in zee. Er zit veel zout in het water. Drijven is iets gemakkelijker. Jos iets later want al bij het installeren komen verkopers en verkoopsters vanalles verkopen. Afpingelen lukt hier niet goed: het is een staatsstrand en zij krijgen commissie op de verkochte waar. "We are not beggers" krijgen we als antwoord. Maar toch komen ze gewoon bij je zitten en geven niet gemakkelijk op.
We kopen toch af en toe iets.

Als Jos de zee uitprobeert, komt iemand een rit met de jetski aanbieden. Waarom niet en in de namiddag doen we dat 20 minuten: telkens 7 minuten met een van de kinderen achterop: heel leuk.

Nog wat zonnen, met een cock-of mocktail, eten om 2 uur in het aanliggend restaurant (we zijn de enigen) en dan te voet terug naar het resort. Mooie uitzichten. de rijst is hier al iets rijper en heeft al korrels.

Terug aan het resort wat zwemmen in het zwembad. douchen en te voet naar het centrum van Hoi An. We zijn de zon niet gewoon, want Anton had zich ingesmeerd tegen de zon, maar is toch wat verbrand.
Hoi An is een  echt centrum van een badstad: restaurants, winkels, bars, ...

Om half tien de shuttle terug naar het resort.

Zo zit de dag er weer op.

Morgen nog een dag zon, zee en strand, maar waarschijnlijk gaan we de verplaatsingen met een fiets doen.